Kukla
Sen, bebek katili!
Bilir misin sefaleti, sefili, Senin için çöplükler; İnsan seli. Tımar etmeye çalıştığın akıllılar; Senin için deli, Kendini tımar etmemişsin besbelli. Sen, her saat küfür yiyen kukla, İplerin kimin elinde acaba, İnsanların muhtaçlığın da para kokusu alıyorsun; Kokla! Taktığın maskelerin arkasına; Cüzdanını sakla, Takındığın tavırlarla; Sorunları ört, sorunları atla, Heba et herkesi, attır takla, Çamurlar atarak etrafa; Kendini pakla, Düzensizliğinle sen! Düzeni yokla, Hangi köle tacirinin maskarasısın; Sevgili kukla! Sen, utanmak için allık sürünen yaratık; Ruhunda bile yazıyor ’Satılık’ Suç, ceset, kan; Ve kullandığın sözde iman, Sofranda sadece katık. Dikkat ettin mi yüzler asık; Düşünceler şaibeli, Düşüncelerin pis, düşüncelerin atık, Vicdanına bant çekmişsin; Vicdanın çarpık, İnsanlığın sapık, Ve yaptıkların; Bırakıyor iblisin ağzını açık. Şiir-Çalışma: Sefa Yıldırım |