EY YOLCU
Verdiği kalbin içini doldurduğun kadar seviyorsun Allah’ı...
Yüreğindeki merhamet kadar o da sana merhamet duyuyor... Nefsindeki şeytanla ilelebet savaşıp, dilindeki tevbe kadar arınıyorsun... Kalbindeki acı kadar sabrı öğreniyorsun... Dilindeki şükür kadar insan olmayı... İnancın da yoksa bildiğini sanıyorsun bilemediklerini... Gördüm sanıyorsun göremediklerini... Oysa ki insanoğlu pek cahildir... Kendini yeterli görerek ’azar, şımarır, kibri artar’ der Kuran... İnsanın özüdür oysa o! Görebilmek ne ala... Şimdi ey yolcu, kulak ver sözüme... Günahtan sonra tevbe edip arınanlardan olabilir misin? Yapabilir misin? İnsan olmak çok zordur... İnsanım deme, İnsan olacağım de! Nereye bakacaksın? Kalbine. Jasi |
ifadeler bunlar şiiri okurken
takıntısız pürüzsüz satır geçişleri
mükemmel