ANLA(MA)YACAĞINAnlayacağın; yokluğunu ayaklarımın altına aldığım gün ezdiğim tek sen değil kendi yüreğimdi bilmedin hiç bunu kaldırımlar hıçkırırken her damlayan sensizlikte oluk oluk akıp gittim parmaklarının arasından kimsesizliğe. Kurduğum tüm düşler omuzlarımdan teker teker düşerken bir zamanlar parlayan saçlarıma karıştı ayrılık gölgesinde soldu çiçek sapları gibi kırıldı ben ölmenin bu kadar zor olduğunu işte o gün yaşarken anladım sevgili sensizliği yudum yudum içime çekerken dağlanan ciğerlerimde bizim ölümümüzü seyrettim ve yaşam denen bu heyula ya kahrettim. . Anlayacağın; yaramadı bana sensizlik gözlerim solgun ayın pırıltısını gizlice seviştiğimiz kameriye altında kaybetti dudaklarım sessiz çığlıklarımla dağlanırken mavi çocuk hıçkırıklarını yokluğunun ardına sakladı öksüzlük bile kabul edip o hıçkırıklarımı almadı. Bir zamanlar deli bir karadeniz gibi dalgalarım hasretine çarpıp bana dönerken ve peşinden seni de sürüklerken şimdi duru bir su gibiyim Körfezin o nahoş kokusu var üzerimde öylesine kirli hissediyorum kendimi hasretimin gömüldüğü balçıklardayım şimdi. Anlayacağın; Senin bunları anlamayacağını bilmenin anlık serzenişlerindeyim sevgili umudun köprüden atlayalı çok oldu çakıldı betona çarpar gibi parça parça dağıldı ben gibi. Ayvazım DENİZ |
Kutluyorum Deniz kızım...