Kimsesiz dağmanın adıdır yenilmek.
Sahipsiz doğmak.
Yani suçlu doğmak.
Günahkar doğmak yada.
Ne derseniz deyin.
Çocuk olmak yoklukta.
Alnında yokluğun damgası.
Ve çalışan minik ellerle.
Geçmeyen nasır acısı
Unutma yamalı çocuk.
Sen açsan umurda olmazsın.
Ama bilmezler yetimsin.
Sana hertürlü hakaret yakışır.
Alınmazsın sen duygusuzsun.
Seni hırsız yaparlar karşı çıkamazsın.
Esirsin Allahın yarattığı fünyada.
Gülüşün yoktur senin sevgin yoktur.
Kim olduğun belli değil senin.
Fazlalıksın bu dğnyada.
Bu yüzdendir sebepsiz yere gidişin.
Haykırsanda duyuramazsın sesini.
Duymazlar seni.
Senin baban zayıftır.
Annen kendine yetmez bir.
Ve hep ölüm korkusuyla yaşarsın.
Ölüme gebedir hayatın.
Sen kimsesiz çocuk sen!
Bir defa değil her gün ölürsün sen.
Ama karşı çıkamaz direnemezsin.
Bu yüzden sessizsin.
Bu yüzden nefretle bakar gözlerin.
Ve ölüme meydan okur kalbin...
Seni incitenler yesinler içsinler bırak.
Alsınlar yerin yedi kat dibini.
Bütün topraklar onların olsun.
Ama unutma sakın.
Sen yarınsın yarınlar senin.
Seni reddedenlere varlığınla cevapsın.
Sen varsın ve hep var olacaksın...