ÖLMELİYİM BEN...
Kaldırmıyor midem.
Kusmak üzereyim yokluğunu. Ne zaman bölsen uykumu. Uyutmasan ne zaman. Kan kırmızı gözlerle küfürler savuruyor dilim. Hiç böyle olmamıştım ben. Yaklaşmıyor kimse yanıma. Bu öfke öldürecek beni biliyorum. Ölmeliyim ben biliyor musun. Ben ölmezsem ölecek bu şehir. Elele gezdiğimiz sahil, Ve gizlice buluştuğumuz sokaklar ölecek. Söylesene kaç kapıdan içeriye girdin sen? Kaç kapı açıldı yüzüne. Kaç kez masken düştü yerlere. Lanet olasıca yüzünle kaç kişiye güldün. Bir bana mı ekşiydin. Ayrılık bir bana mı zor geldi böyle. Bir beni mi yıktı gözlerin. Zayıf mıydım? Aşık mıydım yoksa? Biri toprak atsın üstüme. Benzin döküp yakın acımadan. En ağır işkencelerden geçirin. Kolay kolay iflah olmaz yüreğim. Zapt-edin beni ne olur. Zincirlere vurun gerekirse. Yoksa öldürürüm ihaneti alnından... Ve bir sabah güneş doğmadan daha, Terk ederim bu şehri. Kırmızı bültenlede arasan. Bulamazsın beni. Durdur beni hadi. Yoksa mahvederim hayalini.... |