Sabah ezanı duyuluyor.
Korkuyorum..
Rabbim serzenişte:
"Hadi kalk!
Bu saatte daha mühim bir işin olamaz"
Suç ortaklarım uyuyor..
Dört vakte kadar beraber olduğum suç ortaklarım..
Ehemmiyetli işlerimiz var.
Olmasa da var..
Koşuşturmalardan güzel bahane mi var.
Ne diye uyanığım bu saatte.
Rabbim beni çağırıyor.
Ona sunacağım bir bahanem bile yok.
Suç ortaklarım zeki insanlar.
Hazırlıksız yakalanmamasını biliyorlar...
Ya koşuşturmadalar
Ya uykuda..
Her şey tıkır tıkır işliyor.
Kimsede tek bir aksaklık yok.
Minaredeki tekbir getiriyor..
Bir tek beni çağırıyormuş gibi,
Sabah ezanları bana özelmiş gibi geliyor..
Özel davete icabet etmiyorum...
Bahanem de yok.
Suç ortaklarımın var, uyuyorlar.
Rabbim usanmıyor.
Biliyorum gene çağıracak beni.
Yine ürpereceğim.
Geçen yine yoktun diyecek.
Bahane sunamayacağım.
Dört vakte kadar geleceğim diyeceğim..
O zaman da mühim işlerim olacak...