YILDIZLAR YERE DÖKÜLDÜ
Gecenin gündüzü setrettiğinde
Her varlık sessizliğe bürününce. Evren durur gecelerin karanlığında Gölgelerin dahi seçilmediği . Her ayrılık vakti Aşkıyla yananlar ağlarlar gururla. Onların ağlayışlarıyla melekler matem tutar Haykırsalar aşklarıyla deryalar azgınlaşır. Seven sevdiğine vefasız olunca. Dünya üzerine çökmüşcesine Kalbine saplanmışken aşkın hançeri Ölürcesine severken ihanete uğramışken. Sevmek istedikçe kalbimdeki yara kanadı Bir veda zamanı yıldızlar yere döküldü. Ay tutuldu güneş ısıtmaz oldu. Damarlarımda kanım dondu Gözyaşlarım içime aktı Herşey anlamını yitirmişken. O veda vakti melekler dua ediyordu İçim kanarken yazmak haykırmak istiyordum. Mazim sönükleşirken nefret etmek isteyip edemezken Artık kolayca seni seviyorum diyemiyordum. Veda vakti aniden Onu başkasının kollarında gördüm Keşke görmeden ölmüş olsaydım Gözlerimden yaş yerine kan akarken. Kıyamet kopsaydıda ay parçalansa güneş parlaklığını yitirseydi. Sevdiceğim seni başkasının kollarında görmeseydim. Bir veda zamanı aşka darıldım Dünyaya insanlara darılmışken herşeye küsmüşken. Bir veda zamanı sevdiğimle olamazsam Sevgimi sakladım kalbimde gül gibi. Seviyorum diyenlere güldükçe melekler yasıma yas tutmuşken Herşeyden umudumu kesmişken. Bir veda vakti bekledim sevgilim seni bıkmadan usanmadan. Gelmeyeceğini bilerek bekledim ama gelmedin Ben kalbim aşkım ruhum sarmışken gelmedin. Sana lanet etmek istedim edemedim canısım edemedim Aşkım sana olan sevdam yaşayacak son nefesedek Keşke gömeseydim seni başkasının kollarında Vefasızlığın sadakatsizliğin acıtmasaydı kalbimi. Akmazdı gözyaşlarım kalbime kalbime benim Seven gerçek seven unutmaz bilirim . Seviyorsan döneceksin bana Ay doğacak yıldızlar ışıldayacak. Güneş ısıtacak dualarımıza amin diyecek melekler. Yeganem Nigar Bedirhan |