İNTİHARIMIN SEBEBİ SENSİN!..masmavi bir gökyüzü ışıl ışıl gülümsüyor güne uçuşan martıların seranatları pür neşe çiçeksi gülüşler okşuyor tenimi güneş bir başka ısıtıyor kar tanelerini avuçlarımda leylak kokulu saçların savruk düşlerim acıtıyor yokluğunda yüreği hayalinle avunuyor nemli gözlerim kimbilir hangi uzaklarda saklı endamın tükenir umutlarla harladığım sevda yanığı öpüşlerin! duymuyorsun yüreğe kazınmış aşkın iniltilerini feryatlarım Ferhat’tan da arşın Yeditepe sokakları gözyaşlarımla sulandı sağnak yağmurlar sel oldu rüzgarlar kasırgalara dönüştü, yıkıldım ahh mevsimler!.. mevsimler karardı içimde dudaklarında al yazmalı öpüşler hatıralar içinde saklı kaldı o ateşli sevişler gidiyorum, rotasını kaybetmiş göçmen kuşlar gibiyim!.. üşüyorum isimsiz mekanların kimsesiz sokaklarında yalnızlığım gizleniyor gecelere bak kırlangıçlar bile ucup gitti yardan ötelere toprak ne çok soğuk ateşlerinle yanarken ne olur görme şu yitmiş halimi perişan, yıkılmış yüreğin son demindeyim özlemlerin takadı kalmadı, çaresizlikler içindeyim son nefes, son kelime, son öpüş derken şu mezarda yatan aşkın intihar sebebi sensin sevgili!.. Zafer Direniş ... 29 Aralık 2013 Pazar 15.30 Lahey |
çok etkileyiciydi şiiriniz...
kutluyorum...
saygılar yüreğinize...