Ümitsizlik çölünde hayattan bezdim derken
Gözlerime damlayan suydu ela gözlerin
Varlığın ağır ağır gönlümde demlenirken
Yudum yudum içtiğim çaydı ela gözlerin

Eksilmiyor içimde yanardağ patlaması
Kükreyen depremlere inan zor katlanması
Dışardan duyuluyor ruhumun çatlaması
Durgun topraklarıma faydı ela gözlerin

Divane gibi dönen hallerimden anlayıp
Gel bestesi söyleyip, fikrimde çınlayıp
Aşkın buruk sesini huzurla harmanlayıp
Kulağıma üfleyen neydi ela gözlerin

Hayırlı yazımda ki nasibime eş edip
Gönül sofrasında ki kısmetime aş edip
Levh-i Mahvuz’u yazan, yazmış seni lütfedip
Hakkıma düşürdüğü paydı ela gözlerin

Kaybettim sandığım aşkı kâr ettin bana
Bin zorlukla kendini maşuk yar ettin bana
Tutamadın fendini aşikâr ettin bana
Senin de gözlerime kaydı ela gözlerin