KAVGAMI BÜYÜTÜYOR GAZLARINIZHergün büyüyor içimde ki kavga Ölü toprağı serpemezsiniz üstümüze Sessizliğe gömemezsiniz Yetmez gücünüz direncimi kırmaya Birikmiş öfkelerim var yığınla Yoksulluğum her köşede Bankalarınıza ödediğim borçlarım var Ekmek için, su için, ısınmak için Vitrinlerinizde her şeyiniz var Benim ise onlara ulaşamayan çocuklarım Ölen bebeklerim var Camları olmayan viranelerde Güvencesiz işim var Korkularım var Taşeronlarınızın iki dudağında işim Ya işsiz kalırsam Namerde muhtaç olursam Okuttuğum çocuklarım var Alanında iş bulamayan Korkularla büyüttünüz öfkelerimi Bir otobüs parasını hesap ederken yürüdüğüm yollar Sizlerin ise ayakkabı kutularını dolduğunuz paralar Büyüyor kavgam Korkutamazsınız artık beni Tomalarınızla, gazlarınızla Sindiremezsiniz öfkelerimi Kavgamı büyütürsünüz sadece.. |
Sizlerin ise ayakkabı kutularını dolduğunuz paralar
Büyüyor kavgam "
Hanımefendi arsızlığın sınırını psikologlar çizebilseydi eğer; bugün dışına çıkan bu kadar insan müsfeddesini görünce ilimlerinden irfanlarından hicap duyarlardı sanırım. Bu kadar mı pişkinlik olur anlayamıyorum şahsen. Mükemmel şiirinizin sadece aldığım şu bölümü bile başlıbaşına çırılçıplak bir gerçektir. otobüs parasının hesabında yurttaşlar varken ayakkabı kutularında cebimizden çaldıkları paraları gizleyen seçtiklerimiz.
Mükemmel bir anlatımdı. çok etkilendim. Keşke bir aklı selim ( Âkil değil ) Büyüyen kavgayı görebilse diyor, tebrik ediyor saygılar sunuyorum.