Siyahlar sevişirken geceyle bihaber benden
Gözyaşların akıyordu ince kıvrımlı narin çenenden
Topladım ben o dökülen gözyaşlarını saçılmadan yerlerden
O gözyaşlarını daha da büyüttüm okyanuslardan denizlerden

Sessizce yağarken yağmurlar gönül sarayımın tavanından
Ben ayakakbısı delik bir çocuk gibi geçiyordum sessiz sokaklarından
Ne aldırıyordum ıslak çoraplarıma ne de kalabalığa geçip giden yanımdan
Gözyaşlarının yağmurla karışması can alıp götürüyordu canımdan


Güneş öpüp kirpiklerinden seni veda ederken gündüze
Ay kollarını açıp hoşgeldin diyordu eksikliğimize
Benziyoruz bir şairin iz bırakan derin mısralarıyla dolu bir şiirine
Kavuşmak tek dileğim güneşin o sıcaklığında ellerine

Ben en olanaksız en imkansız hayalimi toprağa gömdüm
Her günbatımında narin hayalimin başına gelip su döktüm
Narin narin o verimli toprağı seninle sürdüm
Ve o hayalimin filizlenip büyüdüğünü gördüm
Rüyalarımdan tertemiz beyaz bir sayfaya şiirler ördüm