İnsan Anlar
Nerede kaldı o günler
Sevgi ve saygı dolu Varlık az; yokluk dolu Aceri kıt eski dolu Yüreklerde zeytin dalı Dillerde sevgi balı Öpülen eller Silinen terler Saklanan sırlar Sebatlar sabırlar Ağırlar ağırlar Herkes birbirini, Ağırlar ağırlar Emekle kazanılan huzur Huzurun verdiği tat Her şeyde bir meşekkat Zorun ardındaki kolay El ele tutuşulan halay Bakıra verilen kalay Mızrak, ok ve yay At, beygir, tay Vay gençliğim vay Şimdiler se ay ay Dostluklar suni Sadakat yapay Nerde kaldı imece Güven bir bilmece Karıştı gündüz gece Ayrılıklar hece hece Ana baba kardeş Giden gelmez kardeş Ölmeden helalleş Ecel dost ömür kalleş Sarı sarı laleler Bir gün elbet solar Fayda etmez Mark ve Dolar Azraille tanışınca İnsan anlar... .........Düşmana ne hacet var; benim en büyük düşmanım benmişim...... |