Veda Bu ŞehreYıl 1995 geldim İstanbul’a bin bir umutla... yaş yirmi dört cehalet diz boyu ak geliyordu o an koyu önce iyi gitti taş toprak altın nankör değilim yedim ekmeğini elbette memlekete duyduğum aşk ve özlemle..... önce damar gitti sonra, kalp yordu beni sonra, iş sonra, yirmi yıllık bir işleyiş ve oğlumla bir iç çekiş göçüyorum memlekete Eskişehir e göçüyorum içten içe oğul aşkı yüreğimde önce kalbime bir by-pass şimdi kuzuma veda ne yürek dayanır ne akıl gençliğimi aldın İstanbul ömrümü aldın iş,para,pul,taş toprak altın YALAN !... bilmez İstanbul acıyı yüreğimde dalgalanan |
Çok güzel, fazla söze ne gerek;
özgün bir gönül sesi, teşekkür ederim;
çok güzel bir örnek!
10 puan +ant. Sevgi varsa bitimsize kadar...