kuraklıgımdan catlamıs dudaklarım...
hayalini kurdugum ıslak sokaklarında kayboldugum şehrim senmisin...
simdi kollarının arasında titrerken ben
gözlerimi kapadıgımda aldıgım nefes senin mi?
ne seni bitirebilecek kadar gucluydum
nede senden sonra baska bir geceye uyanabilecek kadar cesur...
yokluguna alıssın diye kalbim aldıgım butun alkol takviyelerinden yorgun
sana acıklayamadıklarımdan hüküm giydim...

artık ne seninle aglayabilrim
ne de seni aklıma alıp giderim bu sehirden...
teninin kokusuyla uyanırken her gune simdi
yoksun diye geniş zamanlara yaymaya calısmak
ve gelmiyeceksin diye kendimi avutmak...
kalbinin her carpışında hissettigim bu var olmak duygusu...
kollarının arasındayken uydurdugum bu kafiyeler
bu kendimi tamamlıyamıyor olusum
seni bırakıp gittigimden beri ne ben tam bir adamım
nede yazdıklarım
bu tuhaf hayata saygı durusum...
isyankarlıgımın acıklaması yok...
ne sensizlige tahammulum var
nede yoklugunu acıklayan ilahi acıklamalara...

teninin kıvrımlarını ezberleyip ıslak sokaklarda kaybolmak gibi
ne bulunmak istiyorum
nede keşfedilmek
senin dısında baska bir kadın tarafından...
ne seni unutmak istiyorum nede umrumda değil unutulmak
çıkarılmak başka bir leylanın anıları arasından...