TERKEDİLİŞİN SIZISI
Sisli bulutların arasında
yere çakılmaya ramak kalmış, kuyruğu dahi olmayan ayakta kalmak için direnmekte olan köhne bir uçurtmanın ucunda terkedilmişim. Hiçe sayılmış düşlerim ,umutlarım zehrini akıtıp sonra pervasızca kaçan kahpe bir akrebin yüreğide. Acıyı soluyor tüm hücrelerim ayrılığın vurduğu her saaatin her anın,her dakikasında. Üzerine basılarak ,tepetaklak olmuş bir karınca kadar şaşkın ve çaresizim. çırpınmaktayım hayata asılı kalmak için olmuyor ,direnemiyorum, yorgun düşüyor bedenim. Teslim oluyor kör karanlığın kollarına gözlerim, böylelikle yaşamaz bir daha yüreğim ne terkedilişleri,ne çaresizliği,ne de kimsesizliği.(24-12-2007) |