Kaç kez acılarından doğar insan
Anka’nın küllerinden doğduğu gibi
Kaç kez hükümsüz bırakır insanı zaman
Verildikçe tutulmayan yeminler gibi
Her bakışta aynı duyguları yaşayıp
Kaç kez her acısında ölür insan

Acı;
Dünle yarın arasında bugün
Bir yaz gecesi sinemadan dönen çocuğun
Elindeki kullanılmış bilete bakmak
Yalnızlığı dost bilinenden
İhaneti yâr denilenden öğrenmek acı,
Bir yetimin öksüz kalması
Papatyaların gökyüzünü yitirmesi
Denizin dağa aşkı
Mecnun’un çöllerde olmayan Leyla’sı

Kız Kule’sinin İstanbul’a aşkı
Tahta limanların taşlara özenmesi
Yağmurun yeryüzüne inmesi acı,
Akşamüzeri
Gölgelerin güneşten kaçması

Sinemim maziye vaveyla koparması
Bir yudum zehre şeker atmak
Elemlerin içinde bir tebessüm
Deniz kenarında çizilmiş bir resim
Acı

Hayat; acılara alışma sanatı
Tekil mutluluklara tutunma
Gözleri intihar tellalından
Yazılan birkaç satır name
Sandalcının ağzındaki küfür mesela
Zalimin zulmü, mazlumun ahı
Şeytanın sevabı, âlimin günahı
Ve hayat, gurbet türküsü çığırma
Bir yas tutturup kâinata
İmkânsızlara yaslanma
Aşka yâr olup, yâre ırak olma

Aşk;
Adem’in Havva’sı
Uğruna kovulmak cennetten
Habil’in Sidre’si
Can vermek cananından gayrına
Ayın güneşe yalvarması aşk
Şems’in Mevlana’sı
Bülbülün gülü
Kavuşmanın ayrılığı aşk

Ayrılık, feryat, figan, vaveyla
Irak diyarlardan ses ulaşmaz diyarlara
Selama muhtaç kalıp
Helak olmak, iki göz gibi
Yan yana durup kavuşamamak

Her sevda kendine hançer
Bilindik darb-ı meseldir
Kılıç kınına çalmazmış keskinliğini
Ondandır; ayrılık kesmez aşkı

Ölüm, kavuşmaya sunulan bade

Ben kaç kez daha doğacağım acılarımdan
Kaç kez daha edatları taç yapacağım cümlelerime
Bağlaçlar sultanı olacak dizelerimin
Söylesene
Kaç kez daha asacağım kendimi
Felaket tellalı göz bebeklerine