Bu Türk Sanat Müziği ezgileri var ya,
inanılmaz bir tat katıyor şiirinize.
Ya da,
muhteşem bir uyum sağlıyor diyelim en kısa anlatımı ile sözün.
Merak ediyorum,
şiirlerinizi yazarken,
bu müzik esintilerini dinliyor musunuz?

Şiir,
gerçekten güzeldi...
Son bölümünün bizleri çok etkilediğini itiraf etmemiz gerekiyor.

''İşte şimdi ikimizde özgürüz sevgili
sen bensiz seçtiğin yolların başını tutarken kaçma ihtimalime karşılık
ben serseri bir rüzgar gibi esip duruyorum
sensiz bir geleceğe
üzülmüşüm, ağlamışım
kime ne...''

Özgürlük dendiğinde,
hani hep heyecan hissederiz yüreğimizde,
içimiz kıkır kıpır olur...
Sonsuz ufuklar,
mas mavi bir gök kubbe,
sonu gelmeyen yollar, yolculuklar,
engin denizlerin cezbeden cazibesi gelir aklımıza hep.

Burada,
bu duygulu şiirde işin rengi başka aslında.
Özgürlük,
bir esaretin,
sevdiğinden uzak yaşayacağın bir mahzun hayatın ilk adımlarını resmediyor.
Acının özgürlüğü...
Öksüz hatıraların...
Yıkılan ümitlerin...
Göz yaşlarının, üzüntülerin, soru işaretlerinin özgürlüğü...
Yoklukların özgürlüğü...

Güzel bir şiir...
Duygulara dokunan bir şiir...

sizin şiirlerinizi uzun süredir okurum

ama

son zamanlarda daha dikkatli okumaya başladım. daha çok anlamak daha çok yakalamak

ve gördüğüm;

bu kadar sık şiir yazmanıza rağmen kaleminiz çok dolu. Nasıl anlatsam. anlatmasam sizin kaleminize haksızlık olur.

her şeyden önce imgeleriniz çok anlaşılır. bir örnek:

bense camdan vuran ay ışığının ölmek üzere olan ay parçası.

Ve o anlaşılır imge okuru çok derin düşlere hayallere götürüyor. Şu dizeniz normalde bir şiir kitabında olsa(bu tür düşüncemi bir şair için de söylemiştim) okur

kitabı kapatıp bu dizeyi bir süre düşler, dizedeki kahramanın yerini alır.

başka bir imge:

öleceğimi düşünmenin memnun ruh halimi saklamıştım çoğu zaman
kılıfının kenarlarına

yalnızlığı ne güzel anlamlandırmış, çaresizliği. Ama burada ufak bir eleştiri de bulunacağım. bu güzel imgeden önceki dizede yazdığınız yastığı
ağzıma soktuğum geceler

şiirdeki ahengi

düşü sendeletmiş

genel olarak da şiirlerinizi okurken

okuyucu kendini bir hikayenin içinde buluyor, birbirini tamamlayan dörtlükler/bölümlerde. ve dinleniyor okur

esasında bir kaç şey daha eklenebilir ama sonuçta dediğim gibi sanal ortamdayız

ve hızlıca tüketmeliyiz

şair ve şiirleri de....

yoksa

sam amcam kızar bizlere