Yüreğim üşüyor oğulÖyle narindin ki Ve minnacıktı ellerin Yüreğin kocaman Ve meraklıydın Daha çok küçükken Konuşmaya başladın Okula başlamadan Sayıları öğrendin Okudun Yazdın Öyle korktum ki oğul Çaresizdim Okula başladığının ilk günü Kitap okumuşsun öğretmenine Çıktığında Dersten Suratı allak bullaktı O da korkmuştu Belli ki Ve ilk haftanın sonunda Zorunlu olduğu için okuyorum Ben üniversite okumayacağım dediğinde Koyu bir çaresizlik bürümüştü Yüreğimi Umutla koştum Her defasında O kapıdan bu kapıya Ve çıktığımda her kapıdan Kapanıyordu sonsuza kadar Uzunca bir süre mütemadiyen Önce umut Sonra hayal kırıklığı Yeniden toparlanma Yeniden yılgınlıklar Her defasında boynum bükülüyor Kollarım yana düşüyordu Yüreğim üşüyor oğul Büyüdükçe Daha da zorlaşıyordu her şey Korkuma ekleniyordu Dizi dizi korkular Vazgeçmiyordum Ama olamıyordum yarana çare Ah! Oğul yoruldum Çok yoruldum Yanlışlar da yaptım belki Çaresizlik içinde kıvranırken Ama seni sevmekten Asla Vazgeçmedim Mücadeleden de Öyle korkuyorum ki Mutsuz olacaksın diye Dünya zor be oğul Yaşam öyle zor ki Düşündükçe Ve yardım edemedikçe Yüreğim üşüyor oğul Yüreğim üşüyor… yeşil düşlü şair/gülsüm öztomurcuk 19aralık 2013/23. 58 manavgat |
Güzel işlenmiş bu şiirde tebrikler teşekkürler