Kibarca Öldürmek
sustukça batıyordu
dudakları ve arasında eziliyordu konuşulacak onca şey yumdukça gözlerini kirpikleri arasında eziliyordu anılar ve kirpikleri vahşinin mızrağından sivriydi kulağına kaçıyordu umarsızlık damlaları ve bir damlada boğuluyordu şarkılar ellerine sığınak oluyordu montunun cepleri düşünmüyordu dışarıda üşüyen bir çift eli ve bir gidişi vardı öyle zarifti ki adımları iz bırakmıyordu yerde sadece yara açıyordu geride ve kibarca öldürüyordu adımları hepsi bu… Attilâ Edri |
ne güzel anlatmışsınız
sessizce yitip gitmeyi
Tebrikler ....