Yokluğun…Bitti desen de bitmez Yarım kalan bir hikâye bizimkisi, Başlamış ve bitmeyecek olan, Bundan sonra İçime attığın aşk tohumunu yeşertemeden yaşarım Buna yaşamak denirse eğer Başka tenlerde, başka kollarda kokuna hasret… Adını koyamadığım, dokunamadığım bu sızıyla Kendime ihanet edercesine tüketirim ömrümü Aklımı kalbimi sende bırakalı, Geçirdiğim bir gün bir ömre bedel Sensiz geçirdiğim bu ilk sonbahar Burada mevsim hazan… Gittiğine inansam dönmeni beklerim Ne dönmeni bekliyorum Ne de yokluğuna alışabiliyorum |
Yüreğinize sağlık,çok güzeldi. Saygılar.