hep çocuk kalsaydım
Hep Çocuk Kalsaydım
keşke hiç büyümeyip, hep çocuk kalsaydım kalmazdım böyle yalnız, kalmazdım kimsesiz. ağlamazdım sessizce zamansız ağlamazdım. anam babam yanımda yaşardım mutlulukla. oyunlarda kirlenen elbiseme kızınca, işitmeye hazırım annemin laflarını. kırdığım camların ödenirken parası annemin gözlerinde görünce kızgınlığı, o zaman ağlasam da şimdi ağlamazdım hiç, yırttığım defterlerin hesabını verirken, akşama, babamın dayak endişesini yaşardım. o zaman aglasamda şimdi ağlamazdım hiç. özlemezdim bu kadar ana ile babamı. anamın kollarında unuturdum her şeyi babamın bakışları mutlu ederdi beni. uzansaydım dizine anamın, babam da okşasaydı saçlarımı başımı o anları yaşayıp mutlu olsaydım keşke. şimdi çekmezdim belki o günler özlemini ana baba hasreti kor olup oturmazdı yüreğime |