Bu kentin sokaklarında şendin bir zamanlar nedense,
şimdi küskünsün her şeye. Bu isyanın kime?
ben bu yalanlarına inanacak adam mıyım?
ah! bu notasız şarkıları kim öğreti sana
yüzün hangi bezirgânların korkusuna boyun eğdi
sessiz harflerden oluşan bir şiir gibisin
ne ben, ne de bir başkası galip geldi, bu hüsnü aşka.


Öfkesini köpüren dalgalara karışma
deniz rüzgârlarla birliktir
hangi şairin vurgusu bu kadar derin
lafı uzatma, çünkü aşkın göbeğidir, yanan yüreği
senle olmadığım zamanlar inceliyor tenim, ayaza karşı
üşürüm,
ben hiç sensizliğe alışmadım ki birtanem!


Kızgın bir demiri okşayabilir misin
nasırlaşmış ellerine
dayayıp
öylece bir türkü söyleyebilir misin o küsmüş dudaklarınla?
hani büyük aşklar başlayınca insanda,
kabuğuna sığmayan bir yengeç gibi olur yüreğin
bana hayal görüyorsun deme, küstüm cihana, sen gittin gideli
yıldızları kıskandıran
ve dünü yazan, Nazım’ın dizelerinde okudum, ve öğrendim
düşündükçe, hazan yağmurlarına yakalandım
tutunamadım bende ki sana...


Nuri Dağdelen
4/12/2013

Not: Değerli dostlar, bu şiirimiz radyoda seslendirilmiş. Havanın yağmurlu olduğu bir gündü. Dolasıyla, seste bazı pürüzler bu nedenle oluşuyor. Başka bir şarkıyı ilave etmek istedim lakin orijinali gibi hoş olmadı. Sizde takdir edersiniz ki özel bir stüdyo değil çalışmalarımız. Radyo bize neyi verirse biz de onu sizlere sunuyoruz.
Sevgiyle...Dostlukla....