ZencefilDenize yürüyen insanlar vardı Bulutlarda uçanlar, düşenler, kaçanlar Yananlar, pişenler vardı Ekmeğin buğusunu öpüp kucaklayan İnsana hasret insanlar vardı Kış gelmeden önce Bahar vardı yaz vardı Ellerini yüreğinde ısıtan çocukların sımsıcak utangaç gülüşleri vardı Bir anda her şey dondu kaldı İnsanlık dondu Ağaç yaprak çiçek ve çiçekteki şiir Ve toprağa sevdalı zencefil Son nefesimdeki kadın canım ciğerim, uslanmaz aklım Ve nehirler gibi çağlayıp akan kanım Dondu kaldı Ah bir sen kaldın ben de bir sen / bilsen |
tabiri yerinde olursa , adı gibi zencefil tadında bir şiirdi:)
bence benim sayfamdan uzak kalmalısınız biraz, gitgide kaleminiz hüzne mi sarılıyor ne:)
çokça tebrik ve selamlarımla...