Fokurtunun En İnce Yeri
Gitmiyor içimdeki iblis
Sessizliğiyle yeniyor benliğimi Akşam olmuş rakı vakti gelmiş Koy vermiş makaraları komşu abla gülmekte Dönmüş gözü sokağı kesiyor Bir amca elinde poşetler topa vuruyor Babam olup yere düşüyor Tüm çocuklar dağılıyor Kim koydu lan bu taşları topun içine diyor muhtar Komşu abla perdeleri çekiyor Sokak ıssızlıktan inliyor Adam topal kalıyor Saadet bir kız ismimi yalnızca Bizim mahalleye neden uğramıyor Marizden mi korkuyor vukuattan mı Façası düzgün her mahluk gibi Uzağımızdan bizi izliyor Sönmüyor bağrımdaki cevahir Derinlerde parıldıyor Yıllar geçmiş gözleri unutulmamış o güzel Aklıma düşüyor Güfte olup dilime yerleşiyor Mısra ilmik oluyor Şiir ülkemiz Nadir |
Selamlar...