AHH...MELÂNKOLİ...Bir gözyaşı denizinin kıyısındayım, Ufukta hüzün kızılı lodos bulutları, Dalga dalga gelen gözyaşların, Karaya vurmuş yosunlar, ölü balıklar ve gözlerin... Rüzgârın ıslıkla çaldığı bir Edith Piaf şarkısı Ve sahilde tüm duygular Bir Van Gogh fırçasından sürülmüş hazan sarısı... Zaman, kopmuş bir keman teli, Ses vermiyor, boşunadır yayın çabası, hüneri, Yorgun, bitkin umutlar, yenik düşmüş bir gün ışığı Ve akşamın saçlarımı okşayan eli, Duygular... Ahh...Melânkoli... Ünal Beşkese |
Ruhun bu melânkolik halini o kadar başarı ile yansıtmışsınız ki sözlere,
duygular adetâ elle tutulur, gözle görülür gibi...
Edith Piaf siyah beyaz bir resim karesinden o unutulmaz sesiyle sesleniyor gibi yağmurlu bir iskelede...
Ve gittikçe sararan bir fonda duygular yağmura karışıyor...
Gözyaşları gibi... Gönülden kutluyorum sayın hocam.
Yüreğiniz dert görmesin efendim. Sevgi ve saygılarımla selamlıyorum