Bir KadınDün Metro istasyonunda Akşam ezanı vaktinde Yürüyordu bir kadın dalgınca Ufak tefekti bedeni Kıvırcık saçları uçuyordu rüzgarda Tek başınaydı yapayalnız Ürkek serçe gibiydi hareketleri Gözleri dalmıştı çok uzaklara Derin kederleri belliydi Hüzünle bakıyordu etrafa Acı bir tebessüm dudak kenarında Uğultulu telaşın arasında sessizdi Omuzlarında dünyanın yükü Heybesinde isyanları vardı Yorgun bedenini zor taşıyordu Kim bilir ne derdi vardı Sımsıkı tutundu metronun direğine Bedeni orada olsa da ruhu çok uzaktaydı Derinlere daldı gözleri İki damla yaş aktı yanaklarına Bakındı sağa sola Elinin tersi ile sildi gözlerini Son durakta indi metrodan Karıştı kalabalığın içine İnsanlar ondan habersizdi O ise insanlardan O herhangi bir kadındı sadece |