Son Elbise
Kara bulutlarla kaplı dört duvar yedi düvel
Rüzgarlar esmiyor artık Es rüzgar dağıt dumanları Beni yeniden doğur avuçlarımda Şimdi yok saymak zamanı Farz edeyim ki ben yaşamıyorum bunları Yüzümdeki acı tebessümü silmeliyim Bir silgi verin bana Titreme üşüme korkma Belki yeniden doğar ay üzerine Belki yıldızlar ayaklarına düşer Belki kumrular yeniden gelir Ben seyrederim onları sessizce Kemik kırığı sancı yüreğime Hiç durmadan batar kanatır Ruhum paramparça Hadi topla toplayabilirsen Hani diyorum Ben uyusam hiç uyanmasam İllaki beyaz mı olmalı son elbise Ben kırmızı istiyorum Hem de en pullusundan |
Ödülü hak eden bir şiirdi. Kutluyorum...