Usta / 3
.... Damla dağlardan çoğalan inandıklarını gölgesinde yürütür .
( Biz her insanın kaderini kendi çabasına bağlı kıldık ) ( isra 13 ) Akıl ve irade ; ten ve töz , teslimiyet de öz , ayrılmaz ikili , kader ve keder ; onu yaşamak , bizim elimizde dersin ya usta . İçimizde bir öz var , dışımızdaki kabuğu zorlayan , o damla dağlar gibidir dersin ya usta . Benlerimizden içeri ; benlerimizde bizi bilen , bensizliğimizle bileyen ; benliğimizde bizi bileyen , O/nsuzluğumuzda / kendimize getirir dersin ya usta . Buğday başakda saklanıp , güneşe doğru sevilensede, sevgi eleğinden geçmedikçe ; bildim beni diyemezsin ! dersin ya usta . Dünya döndükçe ; göz benim söz senin olsa ! havanında başak dövülmedikçe ; ben beni bilemez ! dersin ya usta . Boynumuza bağlanıp gelen , kader değil kendimiz , yaşanmış herşey unutulur, sevilen unutulmaz dersin ya usta Tövbe etmek ; toprağı tımar etmek gibidir ! ve her gecenin sabahına ; nemli bir rahmettir , nasıl ki göz yaşı bir rahmet ise ; özünde (r)zahmeti ezilmedikçe , herşey yalan herşey tastamam dersin ya usta . Zamanla ağaç yapraklarını, kırmızıya boyasada ; özgürleştiren kuşumuzun hesabı , gayrı vuslata kaldı dersin ya be usta . Kader sebebim ; ömrümün sebebidir . Keder sebebim ; yaşamımın sebebidir . Göğsüme bağlı kabaran acım ; kuvvetimin misafiridir . Hayatın süprizlerine karşı , cismani haliyle ruhum / aklımın kabulüdür , ve... ben bana sevdalımdır bunuda bilesin be usta . Gülay GÖKTÜRK |