Bu şiiri arkadaşlarım ve öğretmenlerimle yaptığımız huzur evi gezisi esnasında tanıştığımız oraya atılıp orada unutulan insanlardan sadece biri olan Hasan dedeye hitaben yazılmıştır saygılarımla
TEK BAŞINA ÖLÜMÜ BKLEYENLERİN YERİ HUZUR EVİ
Kapıda beklemiş bizi dört gözle
Oraya gidince nasıl sevindi anlatamam
Sarıldı bana torunuymuşcasına
O zaman anladım onların yalnız olduklarını

İçeri girince çay ikram etti bana
Okşadı beni doya doya
Kokladı beni doyuncaya
O zaman anladım onların yalnız olduklarını

bana bir bakışı vardı bilemezsiniz
Sanki tanıyordu beni doğduğumdan beri
Orada o kadar kişi olsa da
Ben anladım onların yalnız olduklarını


Mert Berksoy