Ben Şair değilim, buda şiir değil.. Bayram arifesinde gözlerimi kapatıp anneme anlattım, o dinledi sonrada yaptığım kaydın bir bölümünü yazıp paylaşmak istedim..Şairlerimizin affına sığınıp..
( Tüm yitirdiklerimiz nurlar içinde yatsınlar )

Bu bayram sana yıne gelemedim anne..
Surat asmanı özledim belkide..
Belkide sitem etmeni bekliyorum.
Kızmanı..
Bağırmanı istiyorum hatta..
Kimbilir belki kaldırıp elini hızla indirirsin de suratıma..
Kendime gelirim.
Sen, beni hiç dövmedinki anne..
Bu bayram sana yine gelemedim anne...
Geçen bayram da yoktum yanında..
Bir öncekinde oldugu gibi..
Bahanem hazır anne..
Yoktun evde..
Ben alışamadım , alışamadım o kapıyı kendim açmaya..
Karşında gördüğünde beni, senmi geldin kızım demeni özledim anne..
Yok daha gelmedim bir saat sonra geleceğim diye dalga geçmeyi özledim..
Dudaklarını büküp alay etme demeni özledim..

Derdin ya ..
Ağlama yavrum..
Toprak altında olacagına , daglar ardında ol kızım..
Ben Dayanırım...
Topragına bile dokunamıyorum anne..
Bir anneler gününde böyle oluyorum,
Bırde bayramlarda...
Hadi asma suratını..
Sen kusuruma bakma anne..
Biliyorsun işte beni..
Zaten bir sen biliyorsun beni..
Bir sen anlıyorsun...
Bir sen Duyuyorsun ...
Bak duyuyormusun ?
Herkes bayram telaşında..
Bayram derdinde..
Ben yoklugunun derdınde...
Bu bayram yıne sana gelemedim anne..