"Tarihi Yapmak ayrı, yazmak ayrı." diye bir söz okumuştum eski tarihçilerimizden birine ait ama kim olduğunu tam olarak hatırlayamıyorum. Sanıyorum Hıfzı Veldet Velidedeoğlu idi. Yanılabilirim de.

Biz, millet olarak tarih sahnesinde var olduğumuzdan beri sürekli sosyal hayatın ana karakteri olmuş bir milletiz. Devletler kurmuş, devletler yıkmışız. Yenmişiz, yenilmişiz ama asla yok olmamış ve kıtalara yayılmışız..

Sürekli mücadele eden ve yer değiştiren bir millet olduğumuzdan dolayı da tarihi yaparken yazmaya pek fırsat bulamamışız. Bıraktığımız kalıcı izler ise hâlâ tam olarak gün yüzüne çıkarılıp değerlendirilebilmiş değil.

Bugün, böylesi niteliksiz kişilerin çıkması da bir bakıma bana normal gibi geliyor. Çünkü bu, bir kapasite meselesidir. Adamın kapasitesi bu kadar. Karakteri oturmadan kariyer basamaklarında ezbercilikle yükselmiş ve kendini "bir şey oldum" zannetmiş.

O toplantıda olsaydım, salonu terk eden gençler gibi çıkıp gitmek yerine bu kişiye şunu sorardım: "Konuştuğunuz lisan nedir?" Vereceği cevap kendisini tekzip etmesine yeteceği için salonu terk etmek zorunda kalırdı.

Ama, dediğiniz gibi "bunun amacı ilim değil, film".

İlginize teşekkür ediyorum Güneri Hocam.

Sıhhatiniz daim ola..

Al işte yorumun hası...

Ne demişti, Güneri Yıldız:"..., dolayısıyla bunlara takılmaya bile gerek yoktur..."

Afet Hanım Kardeşim,
Bu kişiye sadece "konuştuğun lisan ne?" diye sormak bile kendisi ile çeliştiğini anlatmak için yeter sanıyorum ama vicdanî mes'uliyet duygusu kazanamamış bir karakter sapkınına ne demeli ki?

Halil Bey Kardeşim,
Zayıf karakterli insanlar, kendilerini başkalarının görmek istedikleri gibi görebilirler. Bu da onlardan birisi demek ki... Adının önünde hangi unvan olursa olsun karakter zaafiyeti kendini bir yerde gösterir. Konuştuğu lisanın ne olduğunu sormak bile kendisi ile çeliştiğini anlatmaya yeter..