Yüreğini Helal Et Bana
Son bir şiiri içiriyorum dudaklarıma.
Yüreğindeki bir gül bahçesini Kirleten yüreğime son hançeri saplayıp Sesinin içindeki bir nihavent şarkıya Kefenliyorum yüreğimi. Sen gözlerini helal et bana. Gecenin üçünde Ahizenin iki tarafında dinlediğimiz masalları Sana emanet ediyorum. Susuzluğumu Saçlarına gül döktüğüm iskelede yakıp Bir Elif miktarı susuyorum. Sen yüreğini helal et bana. Gözünden akıttığım her bir gözyaşı için Özür dilerim sevgili. Kırdığım yüreğini Mutlu edemediğim için affet beni. Elifimizi sana emanet edip Bu sevdayı helal et bana. Seni unutmak için değil; Seni daha fazla üzmemek için sevgili; Yüzündeki gülüşleri helal et bana. ---- Her zaman buluştuğumuz O iskelede Bir elimde güller Bir elimde mavi bilyeler ile seni bekleyeceğim Vuslatın en imkansız halinde. |
Sevgili kardeşim İsmail, yaşadıklarını ve etrafta olup bitenleri iyi gözlemleyip yazar. Dokunur ve dokundurur yaralara bazen anlatamadığımız hayatı anlatır ve anlatırken de yaşamış gibi olur insan...
Hayat kıskaçlarla doludur şiirler olmazsa ne yapardık bilemiyorum fakat yazmak ve okumak insanların elzemidir çünkü her insan şairlerin gördüklerini göremez ve/veya anlatamaz işte burada şairler farkındalık yaratarak göremediklerimizi, anlayamadıklarımızı bulup yazarlar.
Yüreği öpülsei kardeşimi selamlıyorum tekrar şiirlerini okumama fırsat verdiği için kendisine çok teşekkkür ediyorum