DİLİMİZ ZEHİR
Eskiden ne içten gülerdik biz
Aynalara küs değildik o vakitler Çöpten adam resmi çizerdik - defterden bozma kâğıtlara- Kırık uçlu kalemlerle Saçlarımızı renklendirirdik Sayılı boya kalemlerimizi sırayla değişirdik - çekiştirmezdik ellerimizi- Bir avuç çekirdeği bölüşür Paylaşmak ne demek Çocukken bilirdik Sokaklarda top koşturur Kızlı erkekli misket oynardık Komşu bahçelerin kapısı açıktı çocuklara Kağıttan yapılmış şeytan uçurtmalarını uçururduk Küslük nedir bilmezdik hiç Ciğerlerimize çam kokan Dağ rüzgârı dolardı Tütün değil yağmur kokardı nefesimiz Çocukken ’türkü dinleyen kötü adam olmaz ’diye belletmişlerdi bize Yanlışmış Büyüyünce fark ettik Kötü adamlar türküleri de zehirliyormuş Yaşayarak öğrendik Biz büyüdük hayata Yalanların bizden hızlı büyüdüğünü gördük İnsanlığı Önce Dilimizle zehirledik Deniz Derya Giritli |
ÇOCUKTUK TERTEMİZ PAK BÜYÜDÜK KİRLENDİK
EVET DOĞRU SÖYLERSİNİZ DİLİMİZLE ZEHİRLENDİK
YÜREĞİN DERT GÖRMESİN DOST KALEM.