Malesef öyle

Komşu komşutyu tsnımaz oldu

Ömrüne bereket

Sağlıcakla

anlamlıydı kutlarım

Ne kadar haklı bir şiirdi...Tesadüfen asansörde ya da merdivende bile karşılaşılsa lütfen bir merhaba, günaydın, ya da iyi akşamlar... o da bir kaç kişi o apartmanda oturduğundan emin olduğumuz...Yoksa ..kim...hırlı mı , hırsız mı...kimsenin kimseden haberi yok ki...komşularını bile tanımıyor ki....


Allah etmesin ölsek kalsak...kimsenin haberi olmayacak...Taki kokuncaya kadar cesedimiz ...


Malesef insani değerler, komşuluk, sevgi, saygı ...hepsinin içi boşaltıldı...hoş bunda mecburi yaşam koşullarının da etkisi var.Düşünün erkeğiyle, kadınıyla çalışan bir toplum...Aile bireyleri birbirlerine bile vakit ayıramazken çoğu zaman...


Derin...çok derin bir konu...ve hakli ve doğru...


Gönülden kutlarım soylu yüreğinizi .Sevgi ve saygılarımla.

efendim malesef yitirdik komşuluk ilişkilerini çok güzel anlatımdı anlam dolu şiirinizii kutlarım saygılarımla selamlar

çok sade ve güzel şiir

evet evet biz bu değildik olamazdık da hani bize ne oldu ... ( ne kadar içli duyarlı bir şiir bu böyle harikasın yüreği güzel ablam sevgimle kutladım

doru söze ne demeli...
milletimiz bu hallere geldi ya,kalkınsak ne olur kalkınmasak.
herkes mutsuz varlık içinde.
tebrik ederim

değerli hocam;

güzel şiirinizi ve yüreğinizi tebrik ediyorum.

ayrıca şahsınızda tekrar tüm öğretmen arkadaşların Öğretmenler gününüzü de kutluyorum.

esen kalınız

haklısınız şair

dediğiniz ne kadar çok doğru

açılmalıyız komşumuza

çevremize

günaydınları

bırakmalıyız kapılarının önüne

tebriklerimle

Acımızı, tatlımızı
Paylaşıyorduk
Uyanın dostlarım
Biz bu değiliz

malesef değiliz eskiden daha bir güzeldi daha bir iyiydi insanlarımız

Gönül sesiniz önemli bir yaraya parmak basmış üstade.Kküçük yerleşim yerlerinde neyse de büyük kentlerde dizelerinizdekilerin hepsi yaşanan gerçekler. Herkes geçim derdinde herkes kendimi nasıl geçindereceğim derdinde ki eski alışkanlıklar birer birer yok olup gidiyor.Gönül sesiniz dinmesin. Saygılarımla...

İlginç ve öneml bir konu.
Hep yazıyoruz, çiziyoruz, haykırıyouz ama,
maalesef değişen bir durum yok.
Şiir,
konuyu güzel işlemiş,
şair tam yerine parmak basmış.
Yaramızı acıtmış ama,
maalesef hayatımızın da gerçeği bu.

İşim gereği,
çokça bölge,
çokça şehir,
çokça ülke gezdim.
Tam 16 ev değiştirmişiz ailece.
Eşim, ev taşıma uzmanı olmuş.
Bir günde, bir evi pakatleyebiliyor artık.
Koli yerleştirme, ambalaj yapma, ip bağlama uzmanı resmen.
Çok çeşitli insanla tanıştık, çok kültürlerle haşır neşir olduk...
Büyük şehirlere düştüğünde yolumuz,
yalnız, komşusuz, eş-dostsuz kaldık.
Kendimiz çaldık, kendimiz oynadık...
Ankara'da kaldık mesela altı yıl.
Hep aynı apartmanda...
İnanın, sadece bir komşumuz oldu.
Oysa bizler, Anadolu kültürü ile yetişmiş insanlarız.
Dostluğa, akrabalığa, hemşeriliğe, komşuluğa değer veririz.
Büyük şehirlerde yok maalesef böyle şeyler.

Sonra,
Hatay'ın küçük bir ilçesine taşındık.
Allahım,
insanların ilgisi, sevgisi, alakası bir başkaydı...
Düşünün,
sabah kalkıyorsunuz, kapınızı açıyorsunuz, önünüzde bir kasa portakal.
Kim koymuş, ne zaman koymuş belli değil.
Oradaki herkesin portakal bahçesi var...
Biz yabancıyız ya, biliyorlar ihtiyacımız olduğunu,
getirip bırakıyorlar...

Demem o ki;
Anadolu'da,
o güzel değerlerimiz, geneleklerimiz hala yaşıyor.
Nedense, büyük şehirlere taşıyamadık bir türlü...




Bir tutam hayat tarafından 11/25/2013 9:41:58 AM zamanında düzenlenmiştir.

Çatımız bir,
Kapımız bir
Olsada
Ayrı dünyaların
İnsanı olduk.

Büyük Şehirlerdeki Apartman Kültürü İnsanları birbirinden uzaklaştırmış.
İnsanlar stresten ulaşım güçlüğünden işten güçten yalnız kalmak istiyor.Bu yüzden
insanlar yalnızlaşıyor.

Nerede o eski komşuluklar, nerede o eski arkadaşlıklar, dostluklar.
Çok yazık. Ne değerleri yitirdik, nelerimizi kaybettik.
Yüreğinize sağlık.
Saygılar.

Kaleminize sağlık haklı siteminize katılıyorum ne idik ne olduk.
Selamlar.........

evet biz bu değildik
ne güzel demişsiniz ne oldu ki bize ayrılığa düştük
dostluğu unuttuk erdemlerimizi terk ettik


Mustafa Yıldızdoğanın bir bestesinde dediği gibi ''ne oldu bize gardaş böyle değildik''

Çatımız bir,
Kapımız bir
Olsada
Ayrı dünyaların
İnsanı olduk.

Çay kahve keyfini
Bir yana bırak
Yanımız da oturandan
Haberimiz yok.






Bazen karşılaşırız
Kapıda merdivenlerde
Ne selam ne sabah
Geçer gideriz.

Haykırmak istiyorum
Çıkıp ortaya
Silkinin, dostlar
Biz bu değiliz.


Bir zamanlar lokmamızı,
Bölüşüyorduk
Beraber ağlayıp
Gülüşüyorduk
.

Acımızı, tatlımızı
Paylaşıyorduk
Uyanın dostlarım
Biz bu değiliz

Güler Elmalı


Ne yazık ki öyle olduk,hep eski dostluk ve arkadaşlıklara hasret kaldık.Çünkü dostluk çıkara dayanılır haleye dönüşüldü.Yüreğinize sağlık...Sevgilerimle can dost...

insanlık yozlaşmaya dogru gidiyor
selam alıp veren yok
komşunun külünü bile göremiyoruz

Çok doğru mısralar arkadaşım
Yüreğine sağlık
Çok sevgiler

elbette biz bu değildik günlerce ölen birinin ancak kokusu çıkınca haberimiz oluyor apartman denilen fildişi kulelerde herbirimiz birer yabancı herkes kendi hayatını yaşıyor eeh batıya özendik ya işte sonucu Bize kabirde dinin ne diye sorduklarında elhamdülillah laikim mi diyeceğiz işte laiklikle dinlerinden soyutlanan biribirine yabancılaşan insanımızın hali pür melalini pek güzel anlatmışsınız tebrikler selam ve sevgilerimle

maalesef uyanmak işlerine gelmiyor duyarlı yürek dostumu kutluyorum

Maalesef arkadaşım eski komşuluklar kalmadı.

Burada bizim çocukluğumuz ve genç kızlığımızda çat kapı istediğimiz komşuya oturmaya giderdik.
Güleryüzle kaşılanır, otururduk güle oynaya.
Şimdi bir de telefon işi var. Modernleştik iyice.
Kimseye habersiz gidilmez.
Müsait değilse başka zaman buyrun der, veya kendisi telefon eder çağırır.
Bunu da yapmayanlar var büyük şehirlerde.
Neyse elde olanla yetiniyoruz.

tebrikler arkadaşım,
anlamlıydı,

sevgilerimle..

Biz Bu değiliz

Çatımız bir,
Kapımız bir
Olsada
Ayrı dünyaların
İnsanı olduk.

Çay kahve keyfini
Bir yana bırak
Yanımız da oturandan
Haberimiz yok.






Bazen karşılaşırız
Kapıda merdivenlerde
Ne selam ne sabah
Geçer gideriz.

Haykırmak istiyorum
Çıkıp ortaya
Silkinin, dostlar
Biz bu değiliz.


Bir zamanlar lokmamızı,
Bölüşüyorduk
Beraber ağlayıp
Gülüşüyorduk
.

Acımızı, tatlımızı
Paylaşıyorduk
Uyanın dostlarım
Biz bu değiliz

Güler Elmalı



Maalesef buyuz Üstad uyanmaya da niyetimiz yok
Kutluyorum usta kalemi yüreği
____________________________________________Saygılar

kimsenin kimseye bakacak dermanı yok dost gönül selinin duyarlılığını kutlar sevgiler sunarım...

maalesef efendim, katılmamak ne mümkün...
tebrikler olanları doğru gören mümtaz kaleme...HŞT

güzel yüreğine sağlık Güler ablam kutlarım