TOPRAKLA EKMEĞİN HİKÂYESİTOPRAKLA EKMEĞİN HİKÂYESİ . Bir gün toprak ekmeğe kızarak sitem etmiş: “Neden kabarıyorsun? aslın da hu neslin de! Benden oldun..” Diyerek, ekmeği raftan itmiş. “Bilmez misin aslını? Aslın da hu, neslin de!” “Dur hele toprak ana, neden söz vuruyorsun?. Bilmezmiş gibi bir de, yoluma duruyorsun. Ne çilelerden geçtim, bilip de soruyorsun… Bilmez miyim aslımı? Aslım da sen, neslim de!. Tabi ki senden oldum; kaderi ben mi seçtim? Çamurlara gömüldüm; kar sularını içtim. Tane idim, sap oldum; halden hallere geçtim. Bilmez miyim aslımı? Aslım da sen, neslim de!. Başak oldum, biçtiler; bir yanıma devrildim. Düvenlerle ezildim; rüzgârlara savruldum. Değirmende öğündüm; un haline çevrildim. Bilmez miyim aslımı? Aslım da sen, neslim de!. Sanki çilem az gelmiş; teknelerde ovuldum. Hamur haline geldim; dayak yedim, dövüldüm. Şekillere bölündüm; pişince de sevildim .. Bilmez miyim aslımı? Aslım da sen, neslim de!. Çilem az gelmiş gibi fırınlara sürüldüm. Uzunca yoldan geldim; çilelerden yoruldum. Hamdım, piştim, aş oldum; çıkıp rafa kuruldum. Bilmez miyim aslımı? Aslım da sen, neslim de!. Sizce hak etmedim mi; rafa çıkıp durmayı? Pişkin pişkin gülerek kurulmayı, kurmayı. Kimin haddine kalmış; bunca çile görmeyi.. Bilmez miyim aslımı? Aslım da sen, neslim de!. Sofralar beni bekler; çilem henüz bitmedi.. Dilimlere bölündüm; bunca kahır yetmedi. Ağızlara tat verdim; çiğnemeden yutmadı. Bilmez miyim aslımı? Aslım da sen, neslim de!. Bunca çileden sonra; “kıymetli” bilinmedim. Sokaklara atıldım; baş tacı kılınmadım.. Çamurlara bulandım; yerlerden alınmadım.. Bilmez miyim aslımı? Aslım da sen, neslim de!. Kaderime yazılmış sofralarda baş olmak. Zengin - fakir demeden; midelere aş olmak. İnsanlara güç verip mutluluğa eş olmak.. Bilmez miyim aslımı? Aslım da sen, neslim de!” Kim kabarsın yerime cevap ver toprak ana? Kim dayanır çileye sorarım söyle bana? . Hülvani BAŞTUĞ (yorgun şair) 22/11/2013 .. |