zafer
şah dedi...
sıkışmıştım kaçamıyordum kaçıramıyordum yüreğimi bilmem kaç parçaya bölünmüş hayat denilen kareli mi çizgili mi yoksa boş bembeyaz bir sayfa mı olduğunu bilmediğim tahtanın üzerinden... ilk defa değidi bu daha önceleri de göz göze gelmiştim ölümle çok kavga etmiştim... ama bu kez umutsuzdum bu kez sigaramın dumanı bile teselli etmez olmuştu tam elimi uzatmış kendim çekiyorken yüreğin ipini sen çıktın karşıma kimsin nesin sormadan yanında aldım soluğu yaralanmıştım kaçacak bir yerim yoktu kime sığınacaktı bu koca bebek annem babam yoktu anne sarıl bana korkuyorum diyemiyordum ya da ağlayarak yanına gidip baba döv onları.... neden sonra ellerimi tuttun sanki engel oldun ölümün bir akbaba suretiyle başımda dönmesine... savuşturmuştum ölümü yenilmemiştim... |
Yüreğine sağlık...
Halis AKDAĞ
Oz-An