Adamı Kimseye Benzetemedim
Denizi seyredalmak en büyük zevkim...
Sahildeydim, her zamanki gibi tek Dalıyordum seyre Denizin ahvaline bürünüyordum Durgunsa durgun, coşkuluysa coşkulu Coşuyordum dalgalarla birlikte İçimden... Kafamı çevirdim Bir çift vardı uzakta Yürüyorlardı sahil boyu Onlar iki kişiydi ben tek Kafamı önüme eğdim Düşünüyordum yere bakarak Yer, gök, deniz, insanlar Her yer her şey ne kadar düşündürücü Düşünüyordum bende Sanki birtek beni düşündürüyormuş gibi Çok fazla düşünceliyim Kafamı çevirdim Çift yanımdan geçiyordu Yanlarında bir de çocuk vardı Anlamadığım; Bu kadar yolu yürümek yıl mı almıştı Bunca zaman tek miyim ben? O değilde Bana benziyordu kadın Adamı kimseye benzetemedim İçten içe imrendim, Kafamı önüme eğdim... Düşünüyordum Dalıyordum uzaklara, Hem yerle aramda pek mesafe yoktu Ne kadar uzağa gidilebilir ki Artık nasıl dalmışsam Kafamı çevirdim Yine onlar, yürüyorlardı Ben aynı yerimdeydim Bir çocukları daha olmuş Bu sefer ki kız dı, ismi neydi acaba? Bana benziyordu kadın Adamı kimseye benzetemedim Kafamı önüme eğdim... Düşünüyordum Düşünüyordum da, ben kafamı çevirdikçe Onlar çoğalıp yol alıyordu Ben yine aynı yerimdeydim Kafamı çevirdim tekrar Tam da düşündüğüm gibiydi Bir çocuk daha eklenmişti aralarına İki erkek bir kız dı Bana benziyordu kadın Adamıı kimseye benzetemedim Kafamı önüme eğdim... Gülümseyerek Düşünüyordum Gülümsüyordum yere bakarak Kafamı çevirmek istedim Uzaklaşmışlardı, buradan göremiyordum Bana benziyordu kadın Adamı kimseye benzetemedim Kafamı önüme eğdim Ağlayarak... Yazan: Keyhar Seslendiren: Deniz Pınar |
Biz köşemizde durup elimizi de bağlayıp üstelik
Dalarız hayallere
Ve evet benzetemeyiz kadını da adını da
Aslında tanıdık olsun isteriz akıp geçen zaman kadar
Seneler evvelinin an/ı kadar
Ağlamaktır benzetebildiğimiz tek şey sonunda
Vakit çok geç çalıyor radyoda...