Sabaha şükürle uyanmak
Bir önceki gün için af dilemek
Bir sonraki adımı doğru atmak
Evden dualarla çıkmak
Girerken selam verdiğimiz gibi
Çıkarken de selam vermek
Komşuya hal hatır sormak
Çocukların gülüşü olmak
Dilsize dil, amaya göz olmak
Kediye naber demek delilik olsa gerek
Kuşlara göz kırpmak neşeyle dolmak
Karganın duruşundan asaleti bulmak
Yaratılandan yaratıcıya ulaşmak
Yaratıcının sıfatlarını yaratılana yakıştırmamak
Allah’ı bilmek, Allah’tan bilmek
Allah’tan gelip de Allah’a gitmek.
Dedi komşum: Nerden böyle, nereye?
Dedim: Allahtan geldim, gidiyorum Allah’a
Giderken, yolun solundaki mezarlıkta durup düşünmek
Ölüden istememek, ölüye rahmet istemek Allah’tan
Rahmet  istemek için ölmesini beklememek
Ölüden dirime pay biçmek
Ölüler, dirilere ölümü hatırlatınız
Diriler, ölümü hatırlayınız
Ölümler ölümün delili
Bilmeden yaşayan, insanın en sefili
“Allah razı olsun” sözünü çağın dışına atmamak
Yahut dilenciye mal etmemek
Selamı kahvehane köşelerinden, kumar masalarından kaldırmak
Kaptırmamak gönlü ölmeyecekmiş gibi yaşayana
Sonluya sonsuzmuş gibi bakmamak
Güneşin batışından doğmama ihtimalini çıkarabilmek
Gün batımına koşmak belkide 
Şükretmek her daim Allaha
Göğün mavisinden huzur bulmak
Doğanın yeşiline kıymamak
Çiçeklerin yanaklarını çekmek istemek bana mı mahsus
Bütün bu güzellikler görebilene  mahsus.
Bakarken görmek, duyarken işitmek, iliklerinde hissetmek
Bir anlamı olmalı, sebepten sonuca gitmek
Değil mi ki amaç , yapacaklarımıza şahitlik etmek.
Duamız olmalı, kötü amellerimize şahitlik etmemek
Göğe bakarken ki gibi, kuşları izlerken ki gibi ölüme gülümsemek
Sermayesi bu kadar işte, düşünen bir insan olabilmek.

Keyhar