‘’beni merak etme anne, bir koşu ölüp geleceğim’’

Bu aralar kendime yabancıyım
Aynada gördüğüm yüz benim değil
Bu çatık kaş,
Bu küs dudak
Ve anlamsız bakan bu çift göz, benim değil
Benim değil titreyen bu eller
Yılgın adımlar,
Bu yorgun gövde
Bu aksakal, bu ak saç
Binlerce parçaya bölünmüş bu ruh
Benim değil garip ürperti ile, güne uyanan yürek
Gitmem gerek anne,
Benim artık buradan gitmem gerek


Ne zaman dilimin ucuna konsa
İki çift söz, birbiriyle yarışan
Yaşamaya dair, umuda dair
Sus şair, sus diyor içimden biri
Azarlanmış bir çocuk gibi susuyorum
Ve sonra karlar yağıyor ruhuma
Bir tepeden sesime çığ düşüyor
Üşüyor kelimeler
Dudağımın ucunda, donuyor birer birer
Kalbim kaçacak oluyor göğsümden
Zor tutuyorum
Sonra gözlerim derin bir boşluğa
Bir çıkmaza ok gibi saplanıyor
Dişlerimle parçalayıp umudu
Sessizce, yutuyorum
Tüm öksüz düşlerimi
Tahta bir beşikte uyutuyorum

Şimdi ne yana devrilsem bir şiir ağlar
Bir türkünün bağrı çatlar
Gökyüzünde güneş patlar,
Ay patlar
İçimde dolanır durur feryatlar
Böyle yaşamaya dayanmaz bu ruh
Dayanmaz yürek,
Anne, benim artık buradan gitmem gerek

‘’beni merak etme anne, bir koşu ölüp geleceğim’’


17.11.2013

S.U.

Serkan Uçar