Bir sen ağladın gözlerime birde İstanbul
Senle serinledi sarı sıcakta bakışlarım
Bahane sayıyordu her gelişinde hüznü Ayı
Aslı sebebi sıkılganlığıydı yaprağın ağaca
Rüzgâr bahane intihar eder her daim
Ve çöpçüye kalır ölü sarı bedenleri toplamak
Ağaç ise matemi yasında güz çıplaklığının
Bir kibrit kıvılcımı alazına b/akar
Yitip gitmek ayak ucunda g/öz yaşlarıyla
Belki baş kaldırış beklide bir isyandı
Yada direnişti kesmemek için ağaçları
Aslına bakılırsa dalı değimliydi ağacın ?
Baltaya sap olup kendini kesen acımasızca
Oysa eskiler boşuna dememişti ya
Keser döner sap döner gün gelir hesap döner diye
Birer meşe ağacıyız sokaklarında fezanın
Kökleri sarmış arzı dalların gezi eyleminde
Ağaç çocuk,ağaç genç,ağaçlar yaşlı mücadele yemyeşil
Dayan insanlık dayan gün gelir eller birleşir