Kahretmek kaybettirir, kalbi sefilleştirir...Bana Kahrından Ve isyanından Bahsedip yorma Yüreğim daralırken Tahammül bekleme Seni Ne kadar Anlamak istesem Mümkün olmuyor Her nefesin isyan Kokuyor ve yoruyor Niçin Bu kadar kahır Yalnız sen mi ezilensin Ezen yanında sukut eden Hataları hiç düşünmeyen Zafiyet gösteren nefessin Sanki Rızk endişen vardır Elinde ki imkana sarılır Başka fırsata bakmazsın Bu kadar miskinlik için Kahır ve isyan çok lüks Hergün Hislerini hırpalayan O şarkıları dinlerken Nasıl umut besleyip Yeniden dirileceksin Azmi pasif edeceksin Sen bilirsin Çünkü irade sahibisin Akıl ve vicdan seninle Ruhuni kalbin kiminle Nefes vaktine koşarken Kalbin hala çalışırken Nedense sualler benimle Mustafa CİLASUN |
her biri doğruya götüren ders
zamanım olsa tek tek resmedebilirdi m şiirinizi
mazur görünüz
hisse lendim teşekkürler...