BAHTİYARBAHTİYAR Ben gecelerin belediği çocuğum Yağmurlu gecelerde kan kusardı yüreğim Kaldırımlar döşeğimdir, yorganımsa ufuklar Ben yalnız gezerim, yalnızlığım intizar Sanki sonsuz ufukta beni bir bekleyen var. İlmek ilmek çekilen yıldızlardır efgânım Gece yanan bir çift göz alayla süzer beni İstemiyorum üşümek, artık yaksın beni nar Ne yağmurlar dondursun; ne de yağan dolu kar Murâdım sen de kalmak, tâ ki mezara kadar. Sen de artık ey gece! Söndür ışıklarını Mehtap çıksın semaya, gözlerim alevlensin Küsme ne olur bana, sen benim yârenimsin Bu gönül mehtap ile bir kerecik sevinsin Şafak ile doğdum ben, mehtap ile bahtiyar. 10 Haziran 2006 |