Karanfildeki Hüzün
kırmızı karanfillerle yürüdük bugün
bugün hüzün yağmuru vardı üzerimizde yokluğunu ardık dokunmakla yetindik resmine üç beş çapulcu dediler her birmize yine de senin yolundan yürümeye and içtik bugün ve her zaman korku sindirdiler gözlerimize karanlık gölgelerin elleri seni yok etmeye çalışmakta nasıl aydınlığa hasret kalmışız bilemezsin içimden küfürler savursamda yetmez biliyorum senin gibi bir insan daha gelmez senin büyüklüğünü anlamadılar siyahları kuşandık 7 den 70 e karşındaydık anlatamadık yüreğimizdeki yangını gün geçmiyor ki değerlerimiz yitiriyoruz ilkelerimizi yitiriyoruz bir sen daha olmaz neden anlaşılmaz sözlerimiz. |
Karanlıktı o günler, güneş olup doğdun sen
Cephe cephe çarpıştın demedin ki niye ben
Hayatının baharı, ömrüne düştü sis çen
Pek çok on kasım geçti, anlayamadım ATAM....
Gece gündüz demeyip cepheleri aşardın
Canını hiçe sayıp seller gibi taşardın
Kısa zaman içinde nice işler başardın
Yıllarca yasın geçti, anlayamadım ATAM.... IŞIK Mehmetali
Yüreği kalemi alkışlıyorum üstad
Yüreğin susmasın
_______________________________Saygılar