düşlerin kırık yazısıen çok kendime kızıyorum kendimle iç savaşım bitecek gibi değil... yüreğimi geniş bölümlere ayırmışken her bir köşeden değişik sesler yükseliyor aklım başımda değil bu günlerde sokak sokak gezdiğim şehrin büyüsü bozuldu sanki ne çok severdim bu şehri vazgeçemediğim sevdamı aldın benden imkansız istekler mi diledim ki hep kaybettim güneşin doğduğu yönüi hayallerimi yitirdim ellerinde kırılgan bir çocuğum korkak yüreğimde tadım tuzum yok çok zamandır gülsem içim ağlıyor bir yanım kara kışa teslim dokunamıyorum hıçkırıklarıma kağıda içimi döksem kalem küsüyor bana kelimeler düğüm düğüm satır aralarında... |