Güneşin batışını bilmeyen bir kalbe
Nasıl çöker ki bir karanlık
Söyle baba,sen de karanlıkta mısın?
Beni mi düşlersin hiç bilmediğim odanda

Kuşlar canını çok yakıyor mu?
Kim bozmuş toprağını?
Hiç ilgilenmiyorlar mı seninle?
Gerçi benimki de laf
Benden başka kimin var ki senin?
Birbirimizden başka kimimiz var ki bizim?

Uyan artık baba kızın yoruldu
Kızın üzgün baba
Senin kıyamadığın kızına kıydılar baba
Uyan,her zamanki gibi bana sarıl
‘Üzülme kızım’ de
Teselli et gözlerinin en derin manasıyla
Saçlarımı okşa yine
‘Ne güzel kokuyorsun kızım ‘ de
Bunları söylerken son kelimeyi bastırarak söyle baba
Özledi çünkü kızın ona seslenişini

Bu mezar bu kadar çabuk mu unutturdu
Hayatının anlamını.
‘Kızını unut’ diye kim dedi sana
Kime kandın da gittin baba.
Bir elvedayı da mı çok gördün bir tanene
Çok mu zordu ‘hoşça kal’ demek
Hani tek varlığındım senin?
Hani en güzel rüyalarındım?
Sen benim kabuslarım oldun.
Kıskançlıklarım oldun.

Arkadaşım yine babasıylaydı bugün
Gittikleri filmi anlattı bana
İçim nasıl acıdı anlatamam baba,canım nasıl yandı(!)
Hatırlıyor musun?
Küçükken beni sinemaya götürmüştün.
Çizgi filme girmek istememiştim.
Afişteki adamın saçları ilginç diye komedi filmine girmek istemiştim
Sen ‘Hayır,olmaz o film çocuklara göre değil’ demiştin.
Ben büyüdüğümü söyleyip seni ikna etmek için
Çocuk aklımla ayaklarımı kaldırmıştım.
Ve sen sonunda pes etmiştin.
O gün filmden hiçbir şey anlamasam da söylenen her şeye gülmüştüm.
Tıpkı oradaki herkes gibi.
Ama şimdi baba herkesten farklı bir şey yapıyorum.
O filme her gittiğim de yanımdaki boşlukta seni görüyorum
Ve yokluğunu hissedince de ağlıyorum.
Herkes bana çatık kaşlarıyla imalı bakışlar atıyor.
Oysa kimse bilmiyor aslında gülmek istediğimi.
Aslında bilmiyor kimse seni özlediğimi.
O gün bile sana rezil olmamak için gülmüştüm baba.
Sana rezil olmamak için!
Uyan ve sil kızının gözyaşlarını kocaman ellerinle.
Kalbinin sıcak odalarında kızına bir oda aç baba
Çünkü kızın daha fazla dayanamayacak sensizliğe.
Çünkü kızın çok özledi seni baba.