Kamelya kokulumGönül bahçeme diktiğim, Menekşeler, sardunyalar açmaz oldu. Günlerce, gecelerce konuştum rüzgarla, Getirmedi teninin kamelya kokusunu. Sende gül sabrı var demiştin, Örümcekler mesken tuttu düşleri, Bir yalnızlıktan, bir yalnızlığa geçerken Bende gül sabrı kalmadı sevgili. Kaç uzun gece dinledin beni, Kaç geceyi sabaha bağladık Sahiplendim senden sonra Kalan hüzünleri...
|
Kaç geceyi sabaha bağladık
Sahiplendim senden sonra
Kalan hüzünleri..."
hüzün dolu bir şiir...
ve kamelya kokusu...
umarım duyar şiir mısraları arsına sıkışmış çığlığınızı sevgili...
çok güzeldi şiir.
sevgiyle...