" nefesin yettiğince ıslık çal "Öfkelendikçe mevsimlerini değiştiririm senin Ama yağmurlar eski asaletiyle okşamaz saçlarını Belki bir zemheriyle koyun koyuna uyuklarım, Belki zaman zaman bir masalın en hüzünlü repliğinde ismini sayıklarım Onurlu sessizlikler fısıldarım kaf dağının kulağına Boynu bükük ankalarla selamlaşırım Suskunsam, ölmüşsün demektir Asla bekleme, omuzlarım hiç düşmeyecek Çirkinliğimi sadece sen seversin, Bütün kadınlar ayıplayacakmış gibi bakar titreyen gözyaşlarıma Üstümü örtecek bir bulut bile yokken Üşürüm ama sırtımı sıvazlatmam sıcacık nefesine Kalabalık değil gökyüzünün maviliğinde martılar Denizin kokusu çekilince gözlerimden, Ölümcül yalnızlıklar toplar parmak uçlarım Asırlar öncesiydi gitme kal deyişin Gölgesinin bile belasından kurtulamamış bir çocuk masumluğunda, Çatılırdı emdiğim sütün hatrı Ne sen beni anladın, Ne ben güneşe bakabildim doyasıya Ay ışığını örtü yap yenilgimizin üstüne Geç kalmadan öpmeliyim toprağı alnından Ben karanlıkta el salladıkça, Sen nefesin yettiğince ıslık çal uytun ............. |
Ama nedense mutlulukla eşdeğer severiz hüznü...
Sevdim ben şiiri...