İnsan nasıl "çarpılır" deyim yerinde ise,
Biri iki satırla bana yazsın mümkünse.
Eğer ilahi aşkla sevmek böyle bir şeyse,
Çarpılmaktan da öte çarpılmışım ves’selem.!

Aşk yakarmı çarparmı düşmeyen nerden bilsin,
Yanıp çarpılmayan kul ben aşığım demesin.
Kek küm edip boş yere aşktan bir söz etmesin,
Ben hem yanmış çarpılmış kavrulmuşum ves’selam.!

Kinayeli söz yazmak edip kullara hastır,
Onlara atasından dedesinden mirastır.
Allah vergisidir bu okulsuz ihtisastır,
Yar aşkıyla kavrulmuş kül olmuşum ves’selam.!

Bu kul yar yüreğini gördüğü gün çarpılmış,
Nur ışığı görünce gözü gönlü kamaşmış.
Aklı fikri yüreği aşk ile dolup taşmış,
O aşk ile akarak durulmuşum ves’selam.!

Öyle bir sevdaki bu akıl ermez sır ermez,
Bu devirde böyle aşk yaşanırmı bilinmez.
Kırk yıl oldu desemde inandırıcı gelmez,
Ondandır bir tek yare sarılmışım ves’selam.!

Bir o bilir sevdamı bilir yangınlığımı,
Allah korusun der hep bu akıl sağlığımı.
Aklım fikrim onda ya anlar dalgınlığımı,
Sanırki kıt aklımı kaçırmışım ves’selam.!

Sevda bir kefarettir gönüldeki kedere,
Niyet halis olunca aşk uğramaz hedere.
Kul ilahi aşk ile çıkmış sonsuz sefere,
O tadın doruğuna erişmişim ves’selam.!

Kul TİRYAKİ aklımız kıt olsun da öz olsun,
Öz aklım bana yeter aşk özde mana bulsun.
Manası "ilahidir"sonu Cennete varsın,
Beş vakt-duayla Rab’be yalvarmışım ves’selam.!

02 Kasım 2013
01.06
İstanbul