“Acıyor sol yanım bre hayat yoldaşım.
Gel seninle şöyle 30 yıllık köşemizde.
Kırk yıllık hatır yudumlayalım…E.P”
-
BayRam VerTigoSU

Gönlüm darmadağınık, toparlanmalıyım.
Bizi bayramlar BİZE yakınlaştırırdı.
Hissederdik varlığımızı.
Ne SEN vardı aramızda, ne de BEN.
Önceden öyle miydik?

BİZ olmanın keyfini yaşar;
sabahlarımıza gülümseyerek uyanırdık.
Kapımızı neşeli, coşkulu çocukluğumuz tıklardı.
O minik eller, şekerliklerimizi avuçlardı…
Kimse “dokuz-on günlük tatil” diye şehir dışına kaçmazdı.
Yaşlı gözler umut yolunda çile sarmaz;
hüzün döşemezdi.
Çekirdek aile büyür, sofralarımızı tatlılarla kutsardık.

Umut yollarımızda özlemler yeşerttik;
Anılar gözlerimizi bir çapak, gibi acıtıyor.
Şimdi ne değişti de BEN ve SEN olduk?
Neden ayrık otları gönül yollarımızı sardı?
Ne değişti de BİZ olmaktan uzaklaştık?

Sol yanım çok dağınık, toparlamalıyım
Üzgünüm, VERTİGOM var:
Bu nedenle bayramınızı kutlayamayacağım.
Havada KAN kokusu var!
Zira beni KAN tutar.

E.Pişiren/Edremit