Sevda Ben, Özlem Sen
İki gül kuruttum
Biri sen Biri ben Biri sevda Biri özlem Sevda ben, özlem sen... Seni düşünürken. Gözüm dalıyor sayfalara Bir bulut duruyor kirpik uçlarıma Ruhsuzlaşıyorum, Ruhum göç ediyor başka diyarlara Bir bebek ağlıyor beşikte Seni duyuyorum hıçkırıklarında Bir yolcu savrulmuş gurbete Seni görüyorum çığlık çığlığa susuşların da Bir özlem ki kapıda Seni görüyorum Suskun duvarda Tozlu masa da Nakış nakış senle işlediğim sayfalarda Fırtınalar kopuyor odamda Sağnak sağnağa dağılıyor Kirpik uçlarımdan bulutlar Ne bu şehre sığdırabildim Özlemini, Ne bu yüreğe Ne sayfalara Bakmadın ki ardına Oysa Ben ayırdında bile değildim Elvedaların daha.. Yabanileştim sonra Yarınlara İnançlara Şimdi bir şey istemiyorum İsteyemiyorum Unut diyorum Dünleri unut Ya da Umut diyorum Bir umut Bir gece yalnız bir gece Sokağımdan geçiversen Gölgen girse penceremden Yahut Sayfalar arasından Ruh verip gülüne Özlemi yakıp Çıkıp gelsen... -HAZAL- |
Bir gece yalnız bir gece
Sokağımdan geçiversen
Gölgen girse penceremden
Yahut
Sayfalar arasından
Ruh verip gülüne
Özlemi yakıp
Çıkıp gelsen...
Yüreğinize sağlık....